Prolog.

Witajcie. Mam na imię Bonnie. Można powiedzieć zwykła nastolatka, taka jak miliony innych nastolatek. Mimo wszystko różnię się od moich rówieśniczek w znacznym stopniu, ale dowiedziałam się o tym niedawno.

Mam 14 lat. Trudny wiek. Dużo nauki. Szkoły nienawidziłam z całego serca. Dokuczali mi. Śmiali się ze mnie.  Że niby "inna", "dziwaczka". Ale czy "inność" jest taka zła? Może i trochę się od nich różniłam i to zawsze, ale to chyba nic złego.  Ja wolę nazywać to oryginalnością. To mi pomaga. 

Na początku przejmowałam się tymi przezwiskami, często płakałam w szkolnej łazience. Ale to minęło- zaczęłam wierzyć w siebie. Bo najważniejsze jest to, żebym to ja się akceptowała, a nie inni ludzie. Nie miałam wielu przyjaciół w mojej szkole, właściwie była jedna osoba, z którą mogłam normalnie porozmawiać i która rozumiała moje cierpienie. Narumi- jedyna przyjaciółka z czasów starej budy. 

Ją też nie akceptowano, ale z powodu wyglądu. Ma azjatyckie korzenie. Często nazywali ją "żółtkiem", ostro się wtedy denerwowała., ale - i za to ją podziwiałam - potrafiła walczyć z tymi, jak to ich nazywałyśmy, szczurami.

Mieszkam w Nowym Jorku - mieście, które nigdy nie śpi, a dokładniej na Wall Street. I mimo iż nienawidziłam swojego życia, kochałam, kocham i kochać będę to miasto do śmierci.

Pewnie zauważyliście, że pisałam w czasie przeszłym. "Nienawidziłam", "przejmowałam"- tak, bo moje życie się diametralnie zmieniło. A to za sprawą mojej kochanej babci Stelli. 

I o tym właśnie jest ta książka. Opowiem Wam moją historię, ale przed nami jeszcze dłuuuuga droga. 

...

Mam na imię Ania, ale będę się podpisywać #Iryna. 

Taki właśnie napisałam prolog do mojej, powiedzmy, książki. :) Mam nadzieję, że się spodoba. Książka jest związana z serią książek o Harrym Potterze. Jestem fanką, a że mam sporo czasu, postanowiłam sama wziąć się za pisanie. 

Moje "dzieło" będzie bardzo szczegółowe, postaram się dodać jakieś zdjęcia bohaterów, itp. :D

 #Iryna.